wymyślanie

wymyślanie
n I
1. rzecz. od wymyślać.
2. lm D. \wymyślanieań
zwykle w lm «wymysły, obelgi, obelżywe słowa»

Miała dość ciągłych wymyślań.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • krętactwo — n III, Ms. krętactwowie; lm D. krętactwoactw «wymyślanie, szukanie pretekstów, wykrętów w celu ukrycia właściwej przyczyny czegoś, postępowanie nieuczciwe; kręcenie; w lm także: kłamstwa, wykrętne odpowiedzi, nieuczciwe postępki» Demaskować… …   Słownik języka polskiego

  • opeer — [wym. opeer] m IV, D. u, Ms. opeererze posp. «besztanie, wymyślanie, urąganie; ochrzan» Dostać opeer. Wezwał pracownika do siebie i sprawił mu porządny opeer …   Słownik języka polskiego

  • połajanka — ż III, CMs. połajankance; lm D. połajankanek «słowo, zwrot obelżywy; wymyślanie, łajanie» Wysłuchiwać połajanek …   Słownik języka polskiego

  • pyskówka — ż III, CMs. pyskówkawce; lm D. pyskówkawek pot. «ordynarna kłótnia, wzajemne wymyślanie sobie; także: sprawa sądowa z oskarżenia prywatnego o zelżenie, obrzucenie obraźliwymi epitetami itp.» …   Słownik języka polskiego

  • ruga — ż III, CMs. rudze; lm D. rug pot. «besztanie, łajanie, wymyślanie; bura» Dostać rugę. Zasłużył na rugi …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”