wypuczać

wypuczać
ndk I, \wypuczaćam, \wypuczaćasz, \wypuczaćają, \wypuczaćaj, \wypuczaćał, \wypuczaćany - wypuczyć dk VIb, \wypuczaćczę, \wypuczaćczysz, \wypuczaćpucz, \wypuczaćczył, \wypuczaćczony,
pot. «czynić wypukłym, wybrzuszonym; nadymać, wypinać»

Wypuczyć brzuch, policzek.

wypuczać się - wypuczyć się pot. «stawać się wypukłym, wydętym; nadymać się, wypinać się»

Ściany się wypuczyły.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”