wypuścić

dk VIa, \wypuścićpuszczę, \wypuścićcisz, \wypuścićpuść, \wypuścićcił, \wypuścićpuszczony - wypuszczać ndk I, \wypuścićam, \wypuścićasz, \wypuścićają, \wypuścićaj, \wypuścićał, \wypuścićany

1. «przestać trzymać coś (zwykle w ręce, w rękach) zwalniając uchwyt; puścić, upuścić coś»

Wypuścić z rąk książkę, talerz.

Wypuścić z ust fajkę.

∆ Wypuszczona koszula, bluzka «koszula, bluzka opadająca luźno na spódnicę, na spodnie»

◊ Nie wypuścić kogoś z rąk «nie pozwolić komuś działać samodzielnie, nie zwolnić spod czyjejś kurateli, spod czyjegoś wpływu»

◊ Wypuścić z rąk np. jakąś okazję, jakiś dobry interes «nie wykorzystać np. jakiejś okazji, jakiegoś dobrego interesu»

◊ Wypuścić coś w dzierżawę «oddać coś w dzierżawę, wydzierżawić coś»

2. «pozwolić komuś, czemuś odejść, uwolnić kogoś, coś; umożliwić wyjście, wydostanie się skądś»

Wypuścić kogoś z więzienia.

Wypuścić konie na łąkę.

Wypuścić ptaka na wolność.

3. «sprawić, żeby coś wyleciało, ulotniło się, wypłynęło itp.; nadać bieg, puścić w ruch; wyrzucić w powietrze»

Wypuścić powietrze z balonika.

Wypuścić wodę z wanny.

Wypuścić strzałę z łuku.

Wypuścić pierze z poduszki.

◊ pot. Słuchać jednym uchem, a drugim wypuszczać «słuchać nieuważnie, nie starając się zapamiętać»

4. «wprowadzić na rynek, do sprzedaży, do użytku publicznego; puścić w obieg, w kurs»

Wypuścić nową serię znaczków pocztowych, nowe banknoty.

Wypuścić na rynek nowy model samochodu.

5. «o roślinach: wydać z siebie (pędy, liście, pąki)»

Drzewa wypuściły pąki.

Krzew wypuścił świeże, wiosenne pędy.

wypuścić się - wypuszczać się

1. pot. «wyruszyć dokądś»

Wypuścić się w podróż.

Wypuścić się łodzią na morze.

2. pot. «wybiec, gwałtownie wyskoczyć skądś, ruszyć w pogoń»

Wypuścić się za złodziejem.