wyryczeć

wyryczeć
dk VIIb, \wyryczećczę, \wyryczećczysz, \wyryczećrycz, \wyryczećczał, \wyryczećczany - wyrykiwać ndk VIIIb, \wyryczećkuję, \wyryczećkujesz, \wyryczećkuj, \wyryczećiwał, \wyryczećiwany,
pot. «rycząc wykrzyczeć, wyśpiewać, wypłakać coś»

Wyryczeć piosenkę.

Wyryczeć swoje żale.

wyryczeć się - wyrykiwać się
1. «o bydle i niektórych zwierzętach dzikich: poryczeć do woli, naryczeć się»
2. pot. «wypłakać się głośno szlochając»

Wyryczeć się z bólu, z żalu.

Wyryczała się przed matką.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wyryczeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, wyryczeć sięczę się, wyryczeć sięczy się, wyryczeć sięczał się, wyryczeć sięczeli się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} płacząc, wylać przed kimś swoje żale, rozładować napięcie psychiczne : {{/stl 7}}{{stl 10}}Musiała się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyrykiwać — → wyryczeć …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”