wysadzić

wysadzić
dk VIa, \wysadzićdzę, \wysadzićdzisz, \wysadzićsadź, \wysadzićdził, \wysadzićdzony - wysadzać ndk I, \wysadzićam, \wysadzićasz, \wysadzićają, \wysadzićaj, \wysadzićał, \wysadzićany
1. «dowiózłszy kogoś środkiem lokomocji do pewnego miejsca dać, pozwolić, kazać mu tam wysiąść; pomóc komuś wysiąść z pojazdu»

Wysadzić kogoś z auta, z łodzi.

Wysadzić kogoś na brzeg, na ląd.

Wysadzić dziecko z tramwaju.

Kierowca wysadzał ich tam, gdzie sobie życzyli.

◊ pot. Wysadzić kogoś z siodła «usunąć kogoś ze stanowiska, pozbawić oparcia w życiu»
2. «wyjąć, wysunąć, wytknąć coś skądś; wynieść, wystawić kogoś albo coś skądś»

Wysadzić głowę za drzwi.

Wysadzić głowę z okna.

Wysadzić rękę przez lufcik.

Wysadzić nos spod koca.

∆ Wysadzić dziecko «posadzić dziecko na nocniku w celu załatwienia przez nie potrzeby fizjologicznej»
3. «spowodować gwałtowne wypadnięcie, rozpadnięcie się czegoś; wyłamać, wyważyć»

Wysadzić bramę, drzwi z zawiasów.

Szampan wysadza korki butelek.

4. «zniszczyć, rozwalić, zburzyć coś za pomocą materiałów wybuchowych»

Wysadzać coś w powietrze.

Cofające się wojska wysadziły most.

5. «przenieść, przesadzić rozsadę lub siewki ze szklarni, inspektów itp. do gruntu»

Wysadzać rozsadę, kapustę, pomidory na grzędy, na zagony.

6. «posadzić rośliny na jakimś terenie, dookoła, wzdłuż czegoś; obsadzić coś»

Aleja, droga wysadzana drzewami.

Rabatka wysadzona nagietkami.

7. częściej ndk «ozdabiać coś przez wstawianie, wprawianie kamieni, kawałków kruszcu itp., nabijać coś czymś»

Broszka wysadzana drogimi kamieniami.

wysadzić się - wysadzać się
1. tylko dk «zginąć po spowodowaniu wybuchu»

Wysadził się w powietrze.

2. pot. «wysilić się na wystawność, zrobić coś na pokaz»

Wysadził się na wystawne przyjęcie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wysadzić — kogoś z siodła «usunąć kogoś ze stanowiska, pozbawić pozycji, znaczenia»: Od doktora Jagódki zależało w Instytucie wiele, a zwłaszcza sprawy personalne, i jeżeli nie mógł wysadzić z siodła swego przełożonego, profesora Tubalnego, bo ten cieszył… …   Słownik frazeologiczny

  • wysadzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z siodła {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawić kogoś jego stanowiska, pozycji, znaczenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Do kraju wrócił jako wysadzony z siodła. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wysadzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wysadzać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wysadzać – wysadzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}w powietrze {{/stl 13}}{{stl 7}} niszczyć coś, używając materiałów wybuchowych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysadzić w powietrze most, budynek. Za pomocą trotylu saperzy wysadzili blok w powietrze. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wysadzać się – wysadzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zabić się przez doprowadzenie do wybuchu czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcy bawili się na poligonie amunicją i bywało, że wysadzali się w powietrze. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wysadzać — Wysadzić kogoś z siodła «usunąć kogoś ze stanowiska, pozbawić pozycji, znaczenia»: Od doktora Jagódki zależało w Instytucie wiele, a zwłaszcza sprawy personalne, i jeżeli nie mógł wysadzić z siodła swego przełożonego, profesora Tubalnego, bo ten… …   Słownik frazeologiczny

  • siodło — 1. Siedzieć mocno w siodle «czuć się pewnie na jakimś stanowisku, mieć ugruntowaną, mocną pozycję»: (...) nie ośmielą się nigdy podnieść przeciwko niej ręki, jak długo siedzi ona mocno w siodle. G. Herling Grudziński, Inny. 2. Wysadzić kogoś z… …   Słownik frazeologiczny

  • siodło — n III, Ms. siodłodle; lm D. siodłodeł 1. «siedzenie ze skóry i włosia, wkładane na grzbiet konia do jazdy wierzchem» Wskoczyć na siodło. Zachwiać się w siodle. Poprawić się, umieścić się w siodle, na siodle. Wysadzić jeźdźca z siodła. ∆ Koń pod… …   Słownik języka polskiego

  • wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… …   Słownik języka polskiego

  • wysadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wysadzaćam, wysadzaća, wysadzaćają, wysadzaćany {{/stl 8}}– wysadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wysadzaćdzę, wysadzaćdzi, wysadzaćsadź, wysadzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”