Wysławiać czyjąś skromność, gościnność.
Wysławiać czyny bohaterskie.
Słownik języka polskiego . 2013.
wysławiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wysławiaćam, wysławiaća, wysławiaćają {{/stl 8}}– wysłowić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wysławiaćwię, wysławiaćwi, wysławiaćsłów, wysławiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażać coś słowami; wypowiadać, wymawiać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysławiać się – wysłowić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać słowami swoje myśli, odczucia; wypowiadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z trudem wysławiał się po polsku. Wysławiał się gładko. Nie umiał się wysłowić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysłowić — dk VIa, wysłowićwię, wysłowićwisz, wysłowićsłów, wysłowićwił, wysłowićwiony wysławiać ndk I, wysłowićam, wysłowićasz, wysłowićają, wysłowićaj, wysłowićał, wysłowićany «wyrazić coś słowami, wypowiedzieć coś» Nie umieć wysłowić swoich uczuć.… … Słownik języka polskiego
gloryfikować — ndk IV, gloryfikowaćkuję, gloryfikowaćkujesz, gloryfikowaćkuj, gloryfikowaćował, gloryfikowaćowany «przypisywać komuś lub czemuś niezwykłą wartość, cechy godne najwyższych pochwał, uwielbienia; wysławiać, wychwalać, wielbić» Gloryfikować… … Słownik języka polskiego
gładko — gładziej «bez nierówności, chropowatości» Gładko ostrugany kij. Gładko ubita droga. Twarz gładko wygolona. Gładko zaczesane włosy. Wyszlifować coś gładko, na gładko. przen. a) «bez komplikacji, bez przeszkód, kłopotów; łatwo» Życie płynie komuś… … Słownik języka polskiego
niebanalnie — przysłów. od niebanalny Mieszkanie umeblowane niebanalnie. Ubierać się, wysławiać się niebanalnie … Słownik języka polskiego
podnosić — ndk VIa, podnosićnoszę, podnosićsisz, podnosićnoś, podnosićsił, podnosićnoszony 1. forma ndk czas. podnieść (p.) 2. «wychwalać, wysławiać, uwydatniać» Podnosić czyjąś dobroć, dzielność. Podnosić znaczenie czegoś … Słownik języka polskiego
potoczyście — potoczyścieej przysłów. od potoczysty a) w zn. 1: Mówić, wysławiać się potoczyście. Coś jest napisane potoczyście. b) w zn. 2: Tańczyć potoczyście … Słownik języka polskiego
wielbić — ndk VIa, wielbićbię, wielbićbisz, wielbićbij, wielbićbił, wielbićbiony 1. «otaczać kogoś czcią i miłością; uwielbiać» Wielbić wybrankę swego serca. Wielbić piękno przyrody. 2. przestarz. «wysławiać, wychwalać» … Słownik języka polskiego
wyjęzyczać się — ndk I, wyjęzyczać sięam się, wyjęzyczać sięasz się, wyjęzyczać sięają się, wyjęzyczać sięaj się, wyjęzyczać sięał się wyjęzyczyć się dk VIb, wyjęzyczać sięczę się, wyjęzyczać sięczysz się, wyjęzyczać sięzycz się, wyjęzyczać sięczył się, pot.… … Słownik języka polskiego
