wytrzebić

wytrzebić
dk VIa, \wytrzebićbię, \wytrzebićbisz, \wytrzebićtrzeb, \wytrzebićbił, \wytrzebićbiony
1. «powycinać, wykarczować rośliny (zwłaszcza drzewa), a także pozbawić częściowo roślinności jakiś teren»

Wytrzebić las, dęby.

przen.

Wytrzebić zło.

2. «w odniesieniu do zwierząt: wybić, wyniszczyć, wytępić»

Wytrzebić bobry, foki, wilki.

3. «wyciąć, usunąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz; wykastrować»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • wytrzebić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trzebić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trzebić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, trzebićbię, trzebićbi, trzebićbiony {{/stl 8}}– wytrzebić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o drzewach, krzewach, lasach: wycinać, rąbać, ścinać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wykastrować — dk IV, wykastrowaćruję, wykastrowaćrujesz, wykastrowaćruj, wykastrowaćował, wykastrowaćowany «usunąć gruczoły płciowe; wytrzebić» Wykastrować byka, barana, kozła …   Słownik języka polskiego

  • wyniszczyć — dk VIb, wyniszczyćczę, wyniszczyćczysz, wyniszczyćniszcz, wyniszczyćczył, wyniszczyćczony wyniszczać ndk I, wyniszczyćam, wyniszczyćasz, wyniszczyćają, wyniszczyćaj, wyniszczyćał, wyniszczyćany 1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić» Grad… …   Słownik języka polskiego

  • wyrąbać — dk IX, wyrąbaćbię, wyrąbaćbiesz, wyrąbaćrąb, wyrąbaćał, wyrąbaćany wyrąbywać ndk VIIIa, wyrąbaćbuję, wyrąbaćbujesz, wyrąbaćbuj, wyrąbaćywał, wyrąbaćywany 1. «uderzając czymś ostrym, zwykle siekierą, zrobić w czymś otwór, zagłębienie; rąbiąc wybić …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”