wyzbyć się

wyzbyć się
dk, \wyzbyć sięzbędę się, \wyzbyć sięzbędziesz się, \wyzbyć sięzbędą się, \wyzbyć sięzbądź się, \wyzbyć sięzbył się - wyzbywać się ndk I, \wyzbyć sięam się, \wyzbyć sięasz się, \wyzbyć sięają się, \wyzbyć sięaj się, \wyzbyć sięał się
«pozbawić się, pozbyć się czegoś; oddać coś, przekazać coś komuś z własnej woli»

Wyzbyć się majątku, pieniędzy.

Wyzbywać się starych, niepotrzebnych rzeczy.

przen. «nie odczuwać już więcej czegoś, przestać doznawać czegoś, przestać zachowywać się w jakiś sposób»

Wyzbyć się skrupułów, wątpliwości.

Wyzbyć się złych nawyków.

Nie wyzbył się starych przyzwyczajeń.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • wyszpulić się — wyzbyć się …   Słownik gwary warszawskiej

  • wyzbywać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyzbywać sięam się, wyzbywać sięa się, wyzbywać sięają się {{/stl 8}}– wyzbyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, wyzbywać siębędę się, wyzbywać siębędzie się, wyzbywać siębądź się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sentyment — m IV, D. u, Ms. sentymentncie; lm M. y 1. «sympatia, skłonność, uczucie do kogoś lub czegoś; przywiązanie» Nagły, silny sentyment. Mieć, żywić dla kogoś, czegoś a. do kogoś, czegoś sentyment. Czuł sentyment dla (do) rodzinnego miasta. Wspominać… …   Słownik języka polskiego

  • oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… …   Słownik języka polskiego

  • czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… …   Słownik języka polskiego

  • skrupuł — m IV, D. u, Ms. skrupułule; lm M. y «wątpliwość natury moralnej odnosząca się do własnego postępowania, wstrzymująca od popełnienia czynu nieetycznego, mogącego sprawić komuś przykrość, zaszkodzić komuś itp.» Dziecinne, niedorzeczne, zbyteczne… …   Słownik języka polskiego

  • nawyczka — ż III, CMs. nawyczkaczce; lm D, nawyczkaczek pot. «nawyk, przyzwyczajenie, zwykle złe, szkodliwe» Mieć niemiłe nawyczki. Pozbyć się, wyzbyć się nawyczek …   Słownik języka polskiego

  • podejrzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. podejrzeć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podejrzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. podejrzenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stanąć na nogi [na nogach] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiągnąć samodzielność, stabilizację, dobrą pozycję w swojej działalności; wyzbyć się kłopotów finansowych, dorobić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Firma stanęła na nogi. Po dziesięciu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hamulec — m II, D. hamuleclca; lm M. hamuleclce, D. hamuleclców «urządzenie do zatrzymywania lub zmniejszania prędkości ruchomych części mechanizmów, maszyn, pojazdów» Hamulec ręczny, nożny. Hamulec hydrauliczny, mechaniczny, pneumatyczny. Pedał, rączka… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”