wzburzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wzburzać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}burzy [wzburzyło] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}krew (w żyłach); {{/stl 7}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}burzy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — Coś wzburzyło (w kimś, czyjąś) krew zob. krew 3 … Słownik frazeologiczny
wzburzać się – wzburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie kłębić się, wirować, wichrzyć się, bezładnie się skręcać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezioro się wzburzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzać — → wzburzyć … Słownik języka polskiego
rozjątrzyć — dk VIb, rozjątrzyćrzę, rozjątrzyćrzysz, rozjątrzyćjątrz, rozjątrzyćrzył, rozjątrzyćrzony rozjątrzać ndk I, rozjątrzyćam, rozjątrzyćasz, rozjątrzyćają, rozjątrzyćaj, rozjątrzyćał, rozjątrzyćany 1. «spowodować, że rana się nie goi, ropieje, zaognia … Słownik języka polskiego
wzburzenie — n I 1. rzecz. od wzburzyć. 2. lm D. wzburzenieeń «stan podniecenia, zdenerwowania; niepokój, wrzenie, rozdrażnienie» Gwałtowne, wielkie wzburzenie. Nie móc opanować wzburzenia. Wzburzenie ogarnia kogoś. wzburzenie się rzecz. od wzburzyć się … Słownik języka polskiego
pofalować — dk IV, pofalowaćluję, pofalowaćlujesz, pofalowaćluj, pofalowaćował, pofalowaćowany «spowodować falowanie czegoś; wzburzyć, zbałwanić; powyginać falisto» Pofalowana blacha. Pofalowane pręty. pofalować się «ulec pofalowaniu» … Słownik języka polskiego
rozgorączkować — dk IV, rozgorączkowaćkuję, rozgorączkowaćkujesz, rozgorączkowaćkuj, rozgorączkowaćował, rozgorączkowaćowany rozgorączkowywać ndk VIIIa, rozgorączkowaćowuję, rozgorączkowaćowujesz, rozgorączkowaćowuj, rozgorączkowaćywał, rozgorączkowaćywany… … Słownik języka polskiego
rozpłomienić — dk VIa, rozpłomienićnię, rozpłomienićnisz, rozpłomienićmień, rozpłomienićnił, rozpłomienićniony rozpłomieniać ndk I, rozpłomienićam, rozpłomienićasz, rozpłomienićają, rozpłomienićaj, rozpłomienićał, rozpłomienićany 1. «sprawić, że coś zapali się… … Słownik języka polskiego
skłębić — dk VIa, skłębićbię, skłębićbisz, skłębićbi, skłębićbił, skłębićbiony skłębiać ndk I, skłębićbiam, skłębićbiasz, skłębićbia, skłębićają, skłębićał, skłębićany «porobić z czegoś kłęby, kłębowisko, wiry; wzburzyć coś» Skłębiona pościel. Skłębione… … Słownik języka polskiego
