wzruszenie

wzruszenie
n I
1. rzecz. od wzruszyć.
2. lm D. \wzruszenieeń
«stan uczuciowy o przyjemnym lub przykrym zabarwieniu, występujący nagle i trwający krótko, ale w silnym natężeniu, objawiający się zmianą w zachowaniu i przyśpieszeniem niektórych procesów fizjologicznych»

Głębokie, ogromne, mocne, silne wzruszenie.

Gwałtowne, chwilowe wzruszenie.

Przykre, radosne wzruszenie.

Wzruszenie artystyczne, estetyczne, poetyckie, religijne.

Ogarnia kogoś wzruszenie.

Odczuwać, przeżywać wzruszenie.

Doznawać wzruszenia.

Hamować, opanować, pokonać, stłumić, ukryć wzruszenie.

Objawiać, zdradzać wzruszenie.

Mienić się na twarzy, rumienić się ze wzruszenia, od wzruszenia.

Słuchać czegoś, oglądać, wspominać coś ze wzruszeniem.

Zapanować nad wzruszeniem.

Oszczędzać komuś wzruszeń.

Ktoś blady, zmieniony ze wzruszenia.

Coś budzi, wywołuje wzruszenie.

Wzruszenie chwyta za serce, ściska za gardło, dławi w gardle, maluje się na twarzy, w oczach, spojrzeniu.

Wzruszenie paraliżuje kogoś, zapiera oddech.

Wzruszenie przepełnia kogoś, przepełnia czyjeś serce.

wzruszenie się rzecz. od wzruszyć się.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • wzruszenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wzruszyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wzruszenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wzruszenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} stan emocjonalny osoby doznającej …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

  • зрушення — (231) < польськ. wzruszenie схвильованість [MО,V] зрушення (186)<пол. wzruszenie зворушення; [MО,VI] …   Толковый украинский словарь

  • gardło — 1. pot. (Coś jest) jak psu z gardła (wyciągnięte, wyjęte) «o czymś, zwykle o ubraniu bardzo zmiętym, pogniecionym»: Powoli wchodzi do pokoju, gdzie Majka już obciąga pogniecioną sukienkę, która po wstaniu z tapczanu jest dosłownie „jak psu z… …   Słownik frazeologiczny

  • emocja — ż I, DCMs. emocjacji; lm D. emocjacji (emocjacyj) «przejęcie się czymś, podniecenie, wzruszenie, wzburzenie; silne przeżycie uczuciowe, np. gniewu, strachu, radości» Gwałtowna, niespodziewana emocja. Nadmiar emocji. Przeżywać emocje konkursowe.… …   Słownik języka polskiego

  • gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… …   Słownik języka polskiego

  • hamować — ndk IV, hamowaćmuję, hamowaćmujesz, hamowaćmuj, hamowaćował, hamowaćowany 1. «zmniejszać prędkość; zatrzymywać, zatrzymywać się, zwalniać» Hamować gwałtownie, ostro, łagodnie. Hamować bieg maszyny. Z trudem hamować rozpędzonego konia. Hamować… …   Słownik języka polskiego

  • malować — ndk IV, malowaćluję, malowaćlujesz, malowaćluj, malowaćował, malowaćowany 1. «powlekać, pokrywać coś farbą, lakierem itp.; nadawać czemuś kolor, barwić» Malować ściany, okna. Malować usta, brwi, rzęsy. Malować na niebiesko, na zielono, na kolor… …   Słownik języka polskiego

  • nadmierny — «przekraczający miarę, zbyt wielki, za duży; ogromny» Nadmierny wzrost, wysiłek. Nadmierna praca. Nadmierne gorąco, wzruszenie. Aż płakała z nadmiernego szczęścia …   Słownik języka polskiego

  • odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”