Zabłocić podłogę.
Zabłocić mieszkanie.
Zabłocić (sobie) obuwie, płaszcz.
Zabłocony dywan.
Aleś się zabłocił!
Pantofle się zabłociły.
Słownik języka polskiego . 2013.
zabłocić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}błocić {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błocić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, błocićcę, błocićci, błoć, błocićcony {{/stl 8}}– ubłocić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zabłocić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} brudzić błotem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błocić w sieni.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obłocić — dk VIa, obłocićcę, obłocićcisz, obłocićoć, obłocićcił, obłocićcony «obryzgać, ochlapać błotem; zabłocić» Obłocić buty, palto. obłocić się «obłocić sobie buty, ubranie» … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
zadeptać — dk IX, zadeptaćpczę (zadeptaćpcę), zadeptaćpczesz (zadeptaćpcesz), zadeptaćdepcz, zadeptaćał, zadeptaćany zadeptywać ndk VIIIa, zadeptaćtuję, zadeptaćtujesz, zadeptaćtuj, zadeptaćywał, zadeptaćywany 1. «depcząc zatrzeć, stratować, rozgnieść,… … Słownik języka polskiego
podłoga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. podłogaodze; lm D. podłogałóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeciwległa do sufitu, pozioma powierzchnia wewnątrz pomieszczenia, tworząca jego spód : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
