zabuczeć

zabuczeć
dk VIIb, \zabuczećczę, \zabuczećczysz, \zabuczećbucz, \zabuczećczał, \zabuczećczeli
1. «wydać niski, przeciągły dźwięk»

Głośno zabuczała syrena alarmowa.

Chrząszcz zabuczał mi nad uchem.

2. pot. «głośno zapłakać»

Dzieci zabuczały ze strachu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zabuczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buczeć I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • buczeć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, buczećczę, buczećczy, buczećczał, buczećczeli {{/stl 8}}– zabuczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIa {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać niski głos przez dłuższy czas; wydawać głos podobny do krzyku sowy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”