- zaciekle
- \zaciekleejprzysłów. od zaciekły
Zaciekle walczyć, bronić się.
Zaciekle się kłócić.
Psy ujadały coraz zacieklej.
Słownik języka polskiego . 2013.
zaciekle
Look at other dictionaries:
zaciekle — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., zaciekleej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. zaciekły: Bronić czegoś zaciekle. Obstawać przy czymś zaciekle. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
fanatycznie — fanatycznieej «z fanatyzmem; zapamiętale, bezkrytycznie, ślepo, zaciekle» Fanatycznie zakochany. Fanatycznie oddany czemuś. Bronić czegoś fanatycznie … Słownik języka polskiego
grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… … Słownik języka polskiego
kłócić — ndk VIa, kłócićcę, kłócićcisz, kłóć, kłócićcił, kłócićcony 1. «doprowadzać do kłótni, niezgody» Kłócić między sobą sąsiadów. 2. reg. «wstrząsać naczyniem z cieczą, powodując jej zmieszanie, gwałtownie mieszać» 3. przestarz. «wprowadzać… … Słownik języka polskiego
stracony — straconyceni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. stracić (p.) stracony w użyciu przym. «taki, z którego nie będzie pożytku, na którego nie ma co liczyć, nie można się po nim niczego dobrego spodziewać, z którego nic nie będzie» Stracony człowiek … Słownik języka polskiego
walczyć — ndk VIb, walczyćczę, walczyćczysz, walcz, walczyćczył 1. «toczyć walkę, brać udział w walce, w bitwie, w wojnie; bić się» Walczyć dzielnie, mężnie, bohatersko, zaciekle, zażarcie. Walczyć jak lew. Walczyć do końca, do upadłego, do ostatniego tchu … Słownik języka polskiego
wściekle — wściekleej 1. «w sposób wyrażający gniew, złość, wzburzenie» Krzyczał wściekle. Odgrażać się wściekle. 2. «z wielką siłą, energią, gwałtownie; zaciekle, zajadle» Pies ujadał wściekle. Wiatr wściekle targał drzewami. 3. pot. «bardzo intensywnie… … Słownik języka polskiego
zacięcie — I n I 1. rzecz. od zaciąć. 2. lm D. zacięcieęć «rowek, szczerba, wgłębienie zrobione ostrym narzędziem» Zacięcie na pniu drzewa. 3. pot. «wrodzona skłonność, uzdolnienie, pociąg do czegoś; predyspozycja, zamiłowanie» Pisarz o zacięciu… … Słownik języka polskiego
