zacięcie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zaciąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wrodzona skłonność, predyspozycja, uzdolnienie do czegoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brawura — ż IV, CMs. brawuraurze, blm «lekceważenie niebezpieczeństwa, skłonność do popisywania się (zwłaszcza odwagą), ryzykanctwo; werwa, zacięcie» Atakować, walczyć z brawurą. Prowadzić auto z brawurą. ‹wł., fr.› … Słownik języka polskiego
nakładka — ż III, CMs. nakładkadce; lm D. nakładkadek 1. «materiał, tworzywo nakładane w jakiejś formie na inne materiały, przedmioty itp.; przedmiot, przyrząd nakładany na coś; nasadka» Nakładka asfaltowa na szosie. Płozy sanek sportowych z nakładkami z… … Słownik języka polskiego
politykierski — politykierskiscy pogard. «odnoszący się do politykiera, politykierstwa» Zacięcie politykierskie … Słownik języka polskiego
swada — ż IV, CMs. swadzie, blm 1. «płynność, potoczystość w mówieniu, pisaniu; werwa, zacięcie krasomówcze, literackie» Oratorska, pisarska swada. Mówić, pisać, perorować, rozprawiać ze swadą. 2. rzad. «temperament, zapał, rozmach» Młodzieńcza swada … Słownik języka polskiego
targować — ndk IV, targowaćguję, targowaćgujesz, targowaćguj, targowaćował, targowaćowany 1. «zawierać transakcje handlowe; sprzedawać, kupować, handlować» 2. pot. «mieć utarg, osiągać zysk» 3. przestarz. «pertraktować o kupno czegoś na najdogodniejszych… … Słownik języka polskiego
werwa — ż IV, CMs. werwawie, blm «ożywienie, zapał, zacięcie; energia, wigor» Młodzieńcza, szalona, niewyczerpana werwa. Tancerz pełen werwy. Dyskusja, rozmowa, zabawa pełna werwy. Stracić, odzyskać, zachować werwę. Tryskać, kipieć werwą. Opowiadać,… … Słownik języka polskiego
wojować — ndk IV, wojowaćjuję, wojowaćjujesz, wojowaćjuj, wojowaćował 1. pot. «toczyć spory, kłócić się, ścierać się z kimś o coś; dążyć zacięcie do przezwyciężenia czegoś, walczyć» Wojować z podpowiadaniem w szkole. Wojować z kimś o niepalenie papierosów … Słownik języka polskiego
zadęcie — n I 1. rzecz. od zadąć. 2. «dźwięk wydobyty z instrumentu dętego» Zadęcie puzonu, trąbki. 3. pot. «pretensjonalne podnoszenie wartości, rangi czegoś, pokazywanie siebie lub czegoś takim, jakim się nie jest; pretensjonalność; rzadziej: zacięcie,… … Słownik języka polskiego
drogo sprzedać życie [skórę] — {{/stl 13}}{{stl 7}} umrzeć, pokonawszy wielu przeciwników; zginąć, walcząc zacięcie; też: nie poddać się łatwo, bronić się do końca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Garstka obrońców drogo sprzedała swoje życie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
