zaczepić

zaczepić
dk VIa, \zaczepićpię, \zaczepićpisz, \zaczepićczep, \zaczepićpił, \zaczepićpiony - zaczepiać ndk I, \zaczepićam, \zaczepićasz, \zaczepićają, \zaczepićaj, \zaczepićał, \zaczepićany
1. «umocować coś na czymś, przymocować do czegoś zahaczając, przypinając zwykle tylko w jednym miejscu, jedną stroną; przyczepić»

Zaczepić sznurek o gwóźdź.

Zaczepić linę na haku.

◊ pot. Nie mieć o co rąk zaczepić «nie mieć możliwości rozpoczęcia pracy zarobkowej»
2. «potrąciwszy o coś wystającego zostać przytrzymanym; zahaczyć, zawadzić o coś»

Zaczepić nogą o próg.

Zaczepić rękawem o drut.

◊ pot. Zaczepić o jakąś miejscowość «wstąpić po drodze do jakiejś miejscowości»
3. «zatrzymać kogoś w przejściu słowami, gestem, przystąpić do kogoś w celu nawiązania rozmowy; zagadać do kogoś; zagabnąć»

Zaczepić przechodnia.

Zaczepiła młodego człowieka prosząc o pomoc.

4. «zachować się agresywnie w stosunku do kogoś, czegoś, zacząć spór, sprzeczkę, walkę; zaatakować»

Nikt nie śmiał go zaczepić.

Zaczepiał dziewczęta na ulicy.

zaczepić się - zaczepiać się
1. «przytrzymać się chwyciwszy się czegoś»

Zaczepił się o wystającą gałąź i wdrapał się na drzewo.

przen. «zdobyć mieszkanie, zatrudnienie, zwłaszcza tymczasowe, znaleźć gdzieś pracę, mieszkanie»

Na sezon letni zaczepiał się na wsi.

Chwilowo zaczepił się u przyjaciół.

2. «zawisnąć, zatrzymać się zahaczywszy, zawadziwszy o coś; zaczepić o coś»

Szal zaczepił jej się o drut kolczasty.

Latawiec zaczepił się o drzewo.

3. «zaczepić wzajemnie o siebie; sczepić się»

Gałęzie drzew zaczepiały się o siebie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zaczepić — pot. Nie mieć o co rąk zaczepić «nie mieć możliwości znalezienia, podjęcia pracy»: (...) nie emigrowali, bo zdawali sobie sprawę z tego, że na obczyźnie nie będą mieli o co zaczepić rąk. J. Mieroszewski, Finał …   Słownik frazeologiczny

  • zaczepiać się – zaczepić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zatrzymywać się, zawisać, zahaczywszy, zaczepiwszy o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błystka zaczepiła się na gałęziach. Sieć zaczepiła się o korzenie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nie mieć o co rąk zaczepić — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie mieć nic do roboty, być bezczynnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzić po domu, nie mając o co rąk zaczepić. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaczepiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaczepiaćam, zaczepiaća, zaczepiaćają, zaczepiaćany {{/stl 8}}– zaczepić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaczepiaćpię, zaczepiaćpi, zaczepiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pozaczepiać — dk I, pozaczepiaćam, pozaczepiaćasz, pozaczepiaćają, pozaczepiaćaj, pozaczepiaćał, pozaczepiaćany «zaczepić wiele czegoś, jedno po drugim; zaczepić coś w wielu miejscach» Pozaczepiać końce liny na hakach. Dzikie wino pozaczepiane na murze.… …   Słownik języka polskiego

  • zahaczyć — dk VIb, zahaczyćczę, zahaczyćczysz, zahaczyćhacz, zahaczyćczył, zahaczyćczony zahaczać ndk I, zahaczyćam, zahaczyćasz, zahaczyćają, zahaczyćaj, zahaczyćał, zahaczyćany 1. częściej dk «zawiesić coś na czymś sterczącym, wystającym; zaczepić o coś,… …   Słownik języka polskiego

  • ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

  • bezczelnie — bezczelnieej «w sposób bezczelny; arogancko, zuchwale» Bezczelnie się zachowywać. Bezczelnie kłamać. Bezczelnie kogoś zaczepić …   Słownik języka polskiego

  • potknąć się — dk Va, potknąć sięnę się, potknąć sięniesz się, potknąć sięnij się, potknąć sięnął się, potknąć sięnęła się, potknąć sięnęli się, potknąć sięnąwszy się potykać się ndk I, potknąć sięam się, potknąć sięasz się, potknąć sięają się, potknąć sięaj… …   Słownik języka polskiego

  • przepuścić — dk VIa, przepuścićpuszczę, przepuścićpuścisz, przepuścićpuść, przepuścićścił, przepuścićpuszczony przepuszczać ndk I, przepuścićam, przepuścićasz, przepuścićają, przepuścićaj, przepuścićał, przepuścićany 1. «pozwolić komuś przekroczyć jakiś… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”