zakpić

zakpić
dk VIa, \zakpićkpię, \zakpićkpisz, \zakpićkpij, \zakpićkpił
«zażartować z kogoś w przykry sposób, zadrwić z kogoś; oszukawszy ośmieszyć kogoś, wywieść w pole»

Zakpić z kogoś bezlitośnie.

Zrozumiał, że z niego zakpiono.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • zakpić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kpić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

  • nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… …   Słownik frazeologiczny

  • prztyczek — 1. Dać komuś prztyczka (w nos) «dać komuś nauczkę, zakpić sobie z kogoś, okazać komuś lekceważenie»: Ten J 23 zorientował się, że historia z kwiatkiem jest prowokacją szytą grubymi nićmi i postanowił dać Neumannowi prztyczka w nos. Andrzej Zbych …   Słownik frazeologiczny

  • robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… …   Słownik frazeologiczny

  • zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś …   Słownik frazeologiczny

  • ośmieszyć — dk VIb, ośmieszyćszę, ośmieszyćszysz, ośmiesz, ośmieszyćszył, ośmieszyćszony ośmieszać ndk I, ośmieszyćam, ośmieszyćasz, ośmieszyćają, ośmieszyćaj, ośmieszyćał, ośmieszyćany «spowodować, że ktoś, coś staje się przedmiotem śmiechów, drwin;… …   Słownik języka polskiego

  • prztyczek — m III, D. prztyczekczka, N. prztyczekczkiem; lm M. prztyczekczki «uderzenie końcem palca założonego na inny palec i nagle rozprężonego; szczutek» ◊ Dać komuś prztyczka (w nos) «zakpić sobie z kogoś, zlekceważyć kogoś, obrazić kogoś; dać komuś… …   Słownik języka polskiego

  • wystrychnąć — dk Va, wystrychnąćnę, wystrychnąćniesz, wystrychnąćnij, wystrychnąćnął, wystrychnąćnęła, wystrychnąćnęli, wystrychnąćnięty, wystrychnąćnąwszy przestarz. «wykierować na kogoś» dziś tylko we fraz. pot. Wystrychnąć kogoś na dudka «zakpić z kogoś;… …   Słownik języka polskiego

  • zadrwić — dk VIa, zadrwićdrwię, zadrwićdrwisz, zadrwićdrwij, zadrwićwił «zażartować z kogoś w złośliwy sposób, zakpić z kogoś; oszukawszy ośmieszyć kogoś» Zadrwić sobie z kogoś …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”