zaostrzać się – zaostrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się ostrzejszym, bardziej wyrazistym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nos zaostrzył się. Rysy zaostrzyły mu się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaostrzać – zaostrzyć apetyt — {{/stl 13}}{{stl 7}} zwiększać chęć do jedzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spacer zaostrzył apetyt. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaostrzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaostrzaćam, zaostrzaća, zaostrzaćają, zaostrzaćany {{/stl 8}}– zaostrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zaostrzaćtrzę, zaostrzaćtrzy, zaostrzaćtrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaognić — dk VIa, zaognićnię, zaognićnisz, zaognićnij, zaognićnił, zaognićniony zaogniać ndk I, zaognićam, zaognićasz, zaognićają, zaognićaj, zaognićał, zaognićany 1. «wywołać stan zapalny, rozjątrzyć» Zaognić rany. 2. «wywołać zaczerwienienie, niezdrowy… … Słownik języka polskiego
apetyt — m IV, D. u, Ms. apetytycie; lm M. y «chęć do jedzenia, uczucie głodu, także chęć spożycia określonej potrawy; łaknienie» Nienasycony, świetny apetyt. Mieć na coś apetyt. Odzyskać, poczuć, stracić, zaostrzyć apetyt. Jeść bez apetytu, z apetytem.… … Słownik języka polskiego
ciekawość — ż V, DCMs. ciekawośćści, blm «skłonność, dążność do poznania czegoś, chęć dowiedzenia się czegoś, interesowanie się czymś; zaciekawienie, zainteresowanie» Zachłanna, natarczywa, niezdrowa ciekawość. Ciekawość poznawania ludzi, świata. Rozbudzić,… … Słownik języka polskiego
ołówek — m III, D. ołówekwka, N. ołówekwkiem; lm M. ołówekwki 1. «przyrząd do pisania, rysowania lub kreślenia, składający się z pręcika (zwykle grafitowego) osadzonego w oprawce drewnianej, metalowej lub plastykowej» Czarny, kolorowy ołówek. Ołówek… … Słownik języka polskiego
rozjątrzyć — dk VIb, rozjątrzyćrzę, rozjątrzyćrzysz, rozjątrzyćjątrz, rozjątrzyćrzył, rozjątrzyćrzony rozjątrzać ndk I, rozjątrzyćam, rozjątrzyćasz, rozjątrzyćają, rozjątrzyćaj, rozjątrzyćał, rozjątrzyćany 1. «spowodować, że rana się nie goi, ropieje, zaognia … Słownik języka polskiego
rygor — m IV, D. u, Ms. rygororze; lm M. y 1. «ustalony porządek zmuszający do zachowania ściśle określonych przepisów; zespół przepisów, reguł ograniczający swobodę działania; także ścisłe podporządkowanie się przepisom; karność, dyscyplina» Żelazny… … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
