zaplątać

dk IX, \zaplątaćplączę, \zaplątaćplączesz, \zaplątaćplącz, \zaplątaćał, \zaplątaćany - rzad. zaplątywać ndk VIIIa, \zaplątaćtuję, \zaplątaćtujesz, \zaplątaćtuj, \zaplątaćywał, \zaplątaćywany

«plącząc zamotać, zaczepić jedno o drugie; splątać»

Zaplątać nici, sznurek.

zaplątać się - zaplątywać się

1. «zostać zaplątanym, owinąć się dokoła czegoś; zamotać się, zasupłać się»

Nitka się zaplątała przy szyciu.

Sznurek się zaplątał.

◊ pot. Język się komuś zaplątał «ktoś zgubił wątek, zaczął się jąkać, nie mógł się wysłowić»

2. «zostać unieruchomionym nie mogąc uwolnić się od czegoś, co krępuje ruchy»

Mucha zaplątała się w sieć pajęczą a. w sieci pajęczej.

Nogi zaplątały się w fałdach sukni.

3. «uwikłać się w sprzeczności udzielając niezgodnych, różniących się między sobą wyjaśnień, odpowiedzi»

Zaplątać się w zeznaniach.

4. «uwikłać się w kłopotliwą, trudną sytuację, wdać się w coś niepotrzebnie»

Zaplątać się w nieszczęśliwy romans, w awanturę.

5. «znaleźć się nie tam, gdzie należy, gdzie można było się spodziewać»

Dziecko zaplątało się wśród tańczących.