zasnuć

zasnuć
dk Xa, \zasnućsnuje, \zasnućsnuł, \zasnućsnuty - zasnuwać ndk I, \zasnućwa, \zasnućają, \zasnućał, \zasnućany
«przesłonić, zasłonić coś czymś, snując się zakryć coś»

Chmury zasnuły niebo.

Miasto zasnute dymem.

zasnuć się - zasnuwać się «zostać przysłoniętym czymś, stać się niewidocznym za zasłoną czegoś»

Sufit zasnuł się pajęczyną.

przen.

Oczy zasnuły się mgłą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zasnuwać się – zasnuć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się częściowo czymś zakrytym, słabo widocznym; powlekać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebo zasnuwa się ciemnymi chmurami. Oczy zasnuły się mgłą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • omglić — dk VIa, omglićli, omglićlił, omglićlony książk. «zasnuć, okryć coś mgłą, obłokiem (czegoś); utworzyć dokoła czegoś, na czymś lekką zasłonę podobną do mgły; zamglić» Jesień omgliła pola. Omglona tafla jeziora. omglić się książk. «zasnuć się mgłą,… …   Słownik języka polskiego

  • zachmurzyć — dk VIb, zachmurzyćrzę, zachmurzyćrzysz, zachmurzyćchmurz, zachmurzyćrzył, zachmurzyćrzony zachmurzać ndk I, zachmurzyćam, zachmurzyćasz, zachmurzyćają, zachmurzyćaj, zachmurzyćał, zachmurzyćany «pokryć, zasnuć chmurami, chmurą» Zachmurzony… …   Słownik języka polskiego

  • mrok — m III, D. u, N. mrokkiem; lm M. i «szarość, zmierzch» Gęsty, gruby, nieprzenikniony, szary mrok. Mroki wieczoru. Spowijać, zasnuć ziemię mrokiem. Pogrążać się, tonąć, rozpływać się w mroku. Wynurzyć się z mroku. Mrok panuje, rozpościera się,… …   Słownik języka polskiego

  • powlec — dk XI, powlecwlokę (powlecwlekę), powlecwleczesz, powlecwlecz, powlecwlókł (powlecwlekł), powlecwlokła (powlecwlekła), powlecwlekli, powlecwleczony, powlecwlókłszy (powlecwlekłszy) powlekać ndk I, powlecam, powlecasz, powlecają, powlecaj,… …   Słownik języka polskiego

  • przydymić — dk VIa, przydymićmię, przydymićmisz, przydymićdym, przydymićmił, przydymićmiony «zasnuć dymem, przykopcić» Przydymić płytkę szklaną …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

  • zaciągnąć — dk Va, zaciągnąćnę, zaciągnąćniesz, zaciągnąćnij, zaciągnąćnął, zaciągnąćnęła, zaciągnąćnęli, zaciągnąćnięty, zaciągnąćnąwszy zaciągać ndk I, zaciągnąćam, zaciągnąćasz, zaciągnąćają, zaciągnąćaj, zaciągnąćał, zaciągnąćany 1. «ciągnąc, wlokąc… …   Słownik języka polskiego

  • zajść — dk zajdę, zajdziesz, zajdź, zaszedł, zaszła, zaszli, zaszedłszy zachodzić ndk VIa, zajśćdzę, zajśćdzisz, zajśćchodź, zajśćdził 1. częściej dk «idąc dotrzeć dokądś, przybyć gdzieś» Zaszedł na wieczór do domu. Spacerując zaszli aż do lasu. Z trudem …   Słownik języka polskiego

  • zamglić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, zamglićli, zamglićlony {{/stl 8}}{{stl 7}} o mgle, parze itp.: zasnuć coś; sprawić, że coś jest mgliste, nieprzejrzyste, niewyraźne : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamglone brzegi rzeki. Para zamgliła szyby. Zamglone …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”