Zaszczycać kogoś swoją przyjaźnią, swoimi względami.
Zaszczycić swoją obecnością, wizytą, rozmową.
Słownik języka polskiego . 2013.
zaszczycać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaszczycaćam, zaszczycaća, zaszczycaćają, zaszczycaćany {{/stl 8}}– zaszczycić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaszczycaćcę, zaszczycaćci, zaszczycaćyć, zaszczycaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, przynosić komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czynić — ndk VIa, czynićnię, czynićnisz, czyń, czynićnił, czynićniony 1. «wykonywać, robić coś, być czynnym, działać» Wszystko, co czynił, czynił z pasją. ∆ Czynić jakimś, kimś, czymś «powodować stawanie się jakimś, kimś lub czymś» ◊ Czynić cuda… … Słownik języka polskiego
obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi … Słownik języka polskiego
