zatracić

zatracić
dk VIa, \zatracićcę, \zatracićcisz, \zatracićtrać, \zatracićcił, \zatracićcony - zatracać ndk I, \zatracićam, \zatracićasz, \zatracićają, \zatracićaj, \zatracićał, \zatracićany
«stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać»

Zatracić poczucie rzeczywistości, czasu.

Zatracić instynkt samoobrony.

zatracić się - zatracać się
1. «przestać się w czymś orientować; stracić poczucie rzeczywistości; zagubić się w czymś»

Zatracić się w nawale obowiązków.

Zatracił się zupełnie w wielkim mieście.

◊ Zatracić się w pracy, w nauce, w miłości itp. «poświęcić się całkowicie pracy, nauce, miłości itp.; zapamiętać się w czymś»
2. «przestać istnieć, zaniknąć»

Zatraciła się różnica wieku.

Zatracają się dobre obyczaje.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zatrącić — dk VIa, zatrącićcę, zatrącićcisz, zatrącićtrąć, zatrącićcił zatrącać ndk I, zatrącićam, zatrącićasz, zatrącićają, zatrącićaj, zatrącićał «wspomnieć o czymś marginesowo, mimochodem, uczynić wzmiankę o czymś; napomknąć» Zatrącić (w rozmowie) o… …   Słownik języka polskiego

  • zatracać się – zatracić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tracić orientację, gubić się w czymś; oddając się czemuś całkowicie, tracić poczucie rzeczywistości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatracił się w stosach dokumentów i korespondencji.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatracać — → zatracić …   Słownik języka polskiego

  • zatracenie — n I 1. rzecz. od zatracić. 2. książk. «utrata poczucia rzeczywistości wskutek intensywnego zainteresowania się kimś lub czymś; nieprzytomność» Kochać aż do zatracenia. zatracenie się rzecz. od zatracić się …   Słownik języka polskiego

  • poczucie — n I 1. rzecz. od poczuć. 2. «zdawanie sobie sprawy z pewnych faktów, zjawisk zachodzących w otaczającym świecie, stanów wewnętrznych; świadomość, czucie, wrażenie» Poczucie bezpieczeństwa. Poczucie obowiązku, odpowiedzialności. Poczucie niższości …   Słownik języka polskiego

  • stwardnieć — dk III, stwardniećeję, stwardniećejesz, stwardniećej, stwardniećniał, stwardniećnieli, stwardniećniały, stwardniećniali 1. «stać się twardym, sztywnym» Mokre ubranie stwardniało na mrozie. Ręce stwardniałe od pracy. Gleba stwardniała, wyschła.… …   Słownik języka polskiego

  • wynarodowić — dk VIa, wynarodowićwię, wynarodowićwisz, wynarodowićdów, wynarodowićwił, wynarodowićwiony wynaradawiać ndk I, wynarodowićam, wynarodowićasz, wynarodowićają, wynarodowićaj, wynarodowićał, wynarodowićany «zniszczyć poczucie przynależności do… …   Słownik języka polskiego

  • zatracony — zatraconyceni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zatracić (p.) zatracony w użyciu przym., pot. «o ludziach: nieznośny, niegodziwy; o zjawiskach, wydarzeniach itp.: okropny, zły, przeklęty» Ty draniu zatracony! Mieszkał w tej zatraconej dziurze …   Słownik języka polskiego

  • zatrącać — ndk I, zatrącaćam, zatrącaćasz, zatrącaćają, zatrącaćaj, zatrącaćał 1. forma ndk czas. zatrącić (p.) 2. «być podobnym do czegoś, przypominać coś w pewnym stopniu; trącić, zalatywać czymś» Wiersze zatrącają wpływami romantycznych poetów. Strój… …   Słownik języka polskiego

  • zezwierzęcieć — dk III, zezwierzęciećeję, zezwierzęciećejesz, zezwierzęciećej, zezwierzęciećciał, zezwierzęciećeli, zezwierzęciećciały, zezwierzęciećciali «stać się podobnym do zwierzęcia w zachowaniu, postępowaniu; zatracić cechy ludzkie» Zezwierzęciali oprawcy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”