zawarczeć

zawarczeć
dk VIIb, \zawarczećczę, \zawarczećczysz, \zawarczećwarcz, \zawarczećczał, \zawarczećczeli
1. «zwykle o psie: wydać pomruk; warknąć»

Pies zawarczał cicho.

przen. «odezwać się gniewnie, opryskliwie, wybuchnąć gniewem»

Wynoś się - zawarczał rozgniewany.

2. «wydać charakterystyczny dźwięk; zawarkotać»

Motor zawarczał.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zawarczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zawarczećczę, zawarczećczy, zawarczećczał, zawarczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o psie: wydać gniewny pomruk; warknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kundel zawarczał groźnie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”