zawojować

zawojować
dk IV, \zawojowaćjuję, \zawojowaćjujesz, \zawojowaćjuj, \zawojowaćował, \zawojowaćowany - zawojowywać ndk VIIIa, \zawojowaćowuję, \zawojowaćowujesz, \zawojowaćowuj, \zawojowaćywał, \zawojowaćywany
«podbić, opanować wygrawszy wojnę»

Zawojować sąsiednie kraje.

przen. «poddać całkowicie swojej woli, ujarzmić; podbić czyjeś serce, zawładnąć czyimś uczuciem, zdobyć czyjąś sympatię»

Wszystkich zawojowała swym wdziękiem.

Wnuki zawojowały dziadka.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zawojowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad., cz. ndk Ib, zawojowywaćowuję, zawojowywaćowuje, zawojowywaćany {{/stl 8}}– zawojować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, zawojowywaćjuję, zawojowywaćjuje, zawojowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pantofel — 1. pot. Być, siedzieć pod (czyimś) pantoflem; dostać się pod (czyjś) pantofel «podporządkować się komuś całkowicie (najczęściej o mężu w stosunku do żony)»: (...) przez dwadzieścia lat siedział pod pantoflem i pozwolił, żeby żona szantażowała go… …   Słownik frazeologiczny

  • osiodłać — dk I, osiodłaćam, osiodłaćasz, osiodłaćają, osiodłaćaj, osiodłaćał, osiodłaćany «założyć siodło na grzbiet zwierzęcia używanego do jazdy wierzchem; okulbaczyć» Osiodłać konia, wielbłąda, osła. ◊ Osiodłać kogoś «podporządkować kogoś sobie,… …   Słownik języka polskiego

  • pantofel — m I, D. pantofelfla; lm M. pantofelfle, D. pantofelfli 1. zwykle w lm «lekkie, płytkie obuwie bez cholewek» Pantofle letnie, tenisowe, gimnastyczne, sportowe, wizytowe. Pantofle damskie, męskie. Ciepłe, domowe, ranne pantofle. Skórzane,… …   Słownik języka polskiego

  • postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

  • usidlić — dk VIa, usidlićlę, usidlićlisz, usidlićlij, usidlićlony usidlać ndk I, usidlićam, usidlićasz, usidlićają, usidlićaj, usidlićał, usidlićany «opanować kogoś podstępnie; zbałamucić, opętać, zawojować» Usidlić kogoś wdziękami, urodą. Czuł się… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”