zburzyć

zburzyć
dk VIb, \zburzyćrzę, \zburzyćrzysz, zburz, \zburzyćrzył, \zburzyćrzony
1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić»

Zburzyć stare mury.

Bomba zburzyła dom.

Zburzone miasto.

przen.

Zburzyć czyjeś szczęście, spokój.

2. «spowodować skłębienie się, zwichrzenie się czegoś; zmącić, zbełtać (ciecz)»

Zburzył sobie włosy nad czołem.

zburzyć się «ulec starganiu, zwichrzeniu; zacząć się pienić, falować, kłębić; wzburzyć się»

Woda w jeziorze się zburzyła.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zburzyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}burzyć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}burzyć się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • burzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, burzyćrzę, burzyćrzy, burzyćrzony {{/stl 8}}– zburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować rozpadanie się czegoś wybudowanego; rozwalać, rujnować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie …   Słownik języka polskiego

  • góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… …   Słownik frazeologiczny

  • kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… …   Słownik frazeologiczny

  • towarzysz — życia, dozgonny towarzysz (życia) «mąż, małżonek; także: mężczyzna pozostający z daną kobietą w wieloletnim związku»: Nie wiem, jakim był towarzyszem życia dla Marii, lecz ich związek trwał tak długo, że śmierć żony musiała zburzyć jego… …   Słownik frazeologiczny

  • ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …   Słownik frazeologiczny

  • krykiet — m IV, D. a, Ms. krykietecie, blm sport. «gra podobna do palanta, w której biorą udział dwie drużyny starające się zdobyć punkty lub zburzyć bramkę przeciwnika rzutem piłki lub ją obronić odbijając piłkę rakietą» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

  • miasto — n III, Ms. mieście; lm D. miast 1. «duży obszar intensywnie i planowo zabudowany, podlegający odrębnej administracji, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze» Miasto stołeczne, prowincjonalne. Miasto fabryczne, handlowe, portowe …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”