zewrzeć

zewrzeć
dk XI, \zewrzećwrę, \zewrzećwrzesz, \zewrzećwrzyj, zwarł, zwarty, zwarłszy - zwierać ndk I, \zewrzećam, \zewrzećasz, \zewrzećają, \zewrzećaj, \zewrzećał, \zewrzećany,
książk. «mocno zetknąć ze sobą dwie części czegoś, dwa przedmioty lub spowodować, by coś z czymś się sczepiło, złączyło; spoić, ścisnąć»

Zwarł zęby z bólu.

Zewrzeć pięści ze złości.

zewrzeć się - zwierać się
1. «zostać zwartym, ściśniętym, zacisnąć się, sczepić się»

Dłonie zwarły się w pięści.

2. «utworzyć ciasną, zbitą gromadę, ustawić się ciasno jeden obok drugiego; skupić się»

Tłum zwarł się i ruszył naprzód.

Ludzie zwarli się w gromadę.

3. «wziąć jeden drugiego za bary, zacząć walkę, zapasy»

Zapaśnicy zwarli się w uścisku.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zewrzeć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zwierać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zewrzeć — Zwierać szeregi, szyki «jednoczyć się, mobilizować się do jakiegoś działania w przewidywaniu jakiegoś zagrożenia»: Wrogowie kobiecego usamodzielnienia się zwarli szeregi jak nigdy. Społeczeństwo jak nigdy zorientowane jest na mężczyzn. A ci… …   Słownik frazeologiczny

  • zwierać się – zewrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} złączyć się; przycisnąć się jeden do drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci zwarły się w uścisku z radości. Zakochani zwarli się w pocałunku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zwierać — → zewrzeć …   Słownik języka polskiego

  • zwierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwieraćam, zwieraća, zwieraćają, zwieraćany {{/stl 8}}– zewrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, zwieraćwrę, zwieraćwrze, zwieraćwrzyj, zwarł, zwarli, zwarty {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć, przyciskać do siebie dwie lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… …   Słownik języka polskiego

  • stulić — dk VIa, stulićlę, stulićlisz, stul, stulićlił, stulićlony stulać ndk I, stulićam, stulićasz, stulićają, stulićaj, stulićał, stulićany «delikatnie zewrzeć coś, zbliżyć do siebie, powodując zamknięcie się lub zmniejszenie powierzchni czegoś; skulić …   Słownik języka polskiego

  • zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… …   Słownik języka polskiego

  • zacisnąć — dk Va, zacisnąćnę, zacisnąćciśniesz, zacisnąćciśnij, zacisnąćnął, zacisnąćnęła, zacisnąćnęli, zacisnąćciśnięty, zacisnąćnąwszy zaciskać ndk I, zacisnąćam, zacisnąćasz, zacisnąćają, zacisnąćaj, zacisnąćał, zacisnąćany «cisnąc zsunąć coś do czegoś …   Słownik języka polskiego

  • złączyć — dk VIb, złączyćczę, złączyćczysz, złącz, złączyćczył, złączyćczony rzad. złączać ndk I, złączyćam, złączyćasz, złączyćają, złączyćaj, złączyćał, złączyćany 1. «spoić, związać coś ze sobą, połączyć, zsunąć, zewrzeć jakieś elementy czegoś» Złączyć… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”