zgubić

zgubić
dk VIa, \zgubićbię, \zgubićbisz, zgub, \zgubićbił, \zgubićbiony
1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie»

Zgubić pieniądze.

Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę.

∆ Zgubić oczko (w robocie na drutach, szydełkiem) a) «niechcący zsunąć oczko z drutu lub szydełka, powodując błąd w robocie» b) «zamknąć oczko dla skrócenia przerabianego rzędu, zrobić z dwóch oczek jedno»
◊ Zgubić drogę, ścieżkę «zejść z właściwej drogi, ścieżki i nie móc jej odnaleźć; zabłądzić»
◊ Zgubić myśl, wątek «zapomnieć o tym, co się myślało, mówiło lub czego się słuchało; przestać podążać myślą za tokiem opowiadania, wykładu»
◊ Zgubić rytm, takt «zacząć grać, tańczyć nie w takt, nierytmicznie; wypaść z rytmu, z taktu»
□ Lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć.
2. «doprowadzić kogoś do zguby, upadku, klęski; narazić kogoś na zgubę, śmierć»

Zgubiła kogoś zachłanność, zazdrość.

Zgubić kogoś niesłusznym oskarżeniem.

zgubić się
1. «zabłądzić na jakimś terenie, nie móc znaleźć drogi, zaginąć»

Zgubić się w lesie.

przen. «stracić w czymś orientację; zaplątać się»

Zgubić się w szczegółach opowiadania, zeznania sądowego.

2. «zgubić jeden drugiego, stracić się wzajemnie z oczu»

Zgubili się w tłumie.

3. «o przedmiotach: zostać zgubionym»

Zgubiły się fotografie.

4. «doprowadzić siebie do zguby, do nieszczęścia»

Zgubił się przez lekkomyślność.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… …   Słownik frazeologiczny

  • zgubić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}gubić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Günther Zgubic — (* 17. Oktober 1949 in Pöls, Steiermark, Österreich) ist ein österreichischer Priester und Menschenrechtsaktivist.[1] Leben Zgubic studierte in Graz Theologie und wurde 1975 von Bischof Johann Weber zum Priester geweiht. Als Kaplan war er in Bad… …   Deutsch Wikipedia

  • gubić się – zgubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o przedmiotach: ginąć, przepadać nie wiadomo kiedy i gdzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne monety łatwo się gubią. Gdzieś mi się zgubiło jej zdjęcie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tracić – stracić [gubić – zgubić] wątek — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać rozumieć to, co ktoś mówi, co się czyta, czego się słucha, nie móc się skupić na danym temacie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mówił długo i nudno, więc słuchacze szybko stracili wątek. Ciągły ruch w czytelni sprawiał, że… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wypaproszyć — zgubić …   Słownik gwary warszawskiej

  • takt — Zgubić, gubić takt zob. zgubić 3 …   Słownik frazeologiczny

  • wątek — Zgubić, gubić, stracić, tracić wątek zob. zgubić 2 …   Słownik frazeologiczny

  • gubić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gubićbię, gubićbi, gubićbiony {{/stl 8}}– zgubić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stracić coś przez nieuwagę; błądzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gubić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pogubić — dk VIa, pogubićbię, pogubićbisz, pogubićgub, pogubićbił, pogubićbiony «zgubić wiele (wielu) jedno po drugim» Pogubić pieniądze. Pogubić rękawiczki. Dzieci pogubiły kredki. Pogubili kapelusze. pogubić się 1. «zgubić siebie wzajemnie, kolejno;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”