zuchwalstwo

zuchwalstwo
n III, Ms. \zuchwalstwowie; lm D. \zuchwalstwoalstw
1. «bycie zuchwałym, bezczelnym; nadmierna pewność siebie, arogancja, buta, bezczelność»

Czyjeś zuchwalstwo nie miało granic.

2. «zuchwały czyn, postępek»

Ukrócić czyjeś zuchwalstwa.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zuchwalstwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. zuchwalstwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} zuchwałe zachowanie; zuchwały czyn, postępek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Karygodne zuchwalstwo. Położyć kres czyimś zuchwalstwom. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozzuchwalić — dk VIa, rozzuchwalićlę, rozzuchwalićlisz, rozzuchwalićwal, rozzuchwalićlił, rozzuchwalićlony rozzuchwalać ndk I, rozzuchwalićam, rozzuchwalićasz, rozzuchwalićają, rozzuchwalićaj, rozzuchwalićał, rozzuchwalićany «uczynić kogoś zuchwałym, pozwolić… …   Słownik języka polskiego

  • świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla …   Słownik języka polskiego

  • arogancja — ż I, DCMs. arogancjacji, blm «zuchwała pewność siebie, połączona z lekceważeniem innych; zuchwalstwo, buta» Odezwać się, odpowiedzieć z arogancją. Traktować kogoś z arogancją. Zachowanie pełne arogancji. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • impertynencja — ż I, DCMs. impertynencjacji; lm D. impertynencjacji (impertynencjacyj) «obraźliwe słowa lub wyzywające zachowanie się wobec kogoś; niegrzeczność, zuchwalstwo, zniewaga, obelga» Mówić komuś impertynencje. Słuchać czyichś impertynencji. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • obcesowość — ż V, DCMs. obcesowośćści, blm «bezceremonialność, natarczywość, gwałtowność, zuchwalstwo» Zrażał sobie ludzi obcesowością …   Słownik języka polskiego

  • przytrzeć — dk XI, przytrzećtrę, przytrzećtrzesz, przytrzećtrzyj, przytrzećtarł, przytrzećtarty, przytrzećtarłszy przycierać ndk I, przytrzećam, przytrzećasz, przytrzećają, przytrzećaj, przytrzećał, przytrzećany 1. «zetrzeć, spiłować coś trochę, cokolwiek» ◊ …   Słownik języka polskiego

  • róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… …   Słownik języka polskiego

  • zuchwałość — ż V, DCMs. zuchwałośćści, blm «bycie zuchwałym, bezczelnym; zuchwalstwo» Zuchwałość dziecka wobec matki. Skarcić kogoś za zuchwałość …   Słownik języka polskiego

  • arogancja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} manifestowanie pewności siebie i wysokiego mniemania o sobie, połączone z lekceważeniem innych lub pogardą dla nich; zuchwalstwo, bezczelność, buta, impertynencja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ton… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”