zwarty

zwarty
\zwartyrci
imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zewrzeć (p.)
zwarty w użyciu przym.
1. «złożony z osób, elementów, przedmiotów znajdujących się blisko jeden obok drugiego; ścisły, zbity, gęsty, skupiony»

Zwarty tłum.

Zwarta gromada.

Zwarty krąg ludzi.

Zwarta kolumna wojska.

Zwarte szeregi.

Zwarte kolonie mchów.

Zwarty las.

Zwarta zabudowa.

Zwarty druk.

jęz. Spółgłoski zwarte «spółgłoski, przy których wymawianiu następuje zwarcie i szybkie rozwarcie narządów mowy (np. polskie spółgłoski p, b, t, d, k, g
wojsk. Szyk zwarty «szyk, w którym żołnierze (a także pododdziały, pojazdy, samoloty, okręty) ustawieni są w szeregi lub rzędy o zmniejszonych, ustalonych przepisami odległościach i odstępach»
przen. «wewnętrznie zjednoczony; solidarny, jednomyślny»

Zwarta rodzina.

Zwarty front ideologiczny.

2. «jednolity pod względem ukształtowania, kompozycji, budowy, składu; harmonijnie zespolony, nie zróżnicowany; nie rozczłonkowany, spójny»

Zwarty ląd.

Zwarte terytorium.

Zwarte opowiadanie.

Zwarty spektakl.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zwarty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o wielu osobach, rzeczach: będący bardzo blisko jeden obok drugiego, zbity, ścisły, gęsty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwarte szeregi żołnierzy. Zwarty tłum …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • silny zwarty i gotowy — Latwo i chętnie godzący się na stosunek płciowy Eng. (Of a person) Readily agreeable, especially to copulation …   Słownik Polskiego slangu

  • kolumna — ż IV, CMs. kolumnanie; lm D. kolumnaumn 1. «wolno stojący element architektoniczny w kształcie cylindrycznego słupa, składający się z głowicy, trzonu i bazy, zwykle podtrzymujący pewne partie budowli; czasem pełni funkcję dekoracyjną, stanowi… …   Słownik języka polskiego

  • falanga — ż III, CMs. falangandze; lm D. falangaang 1. «zastęp, gromada idące ławą; zwarty tłum; zbity rząd, szereg» Falanga ludzi. Falanga wielbicieli, zwolenników. Falangi ptaków. Iść, wejść zwartą falangą. 2. hist. «w starożytnej Grecji, Macedonii i… …   Słownik języka polskiego

  • zwarcie — I n I; lm D. zwarć 1. blm rzecz. od zewrzeć Zwarcie zębów. 2. elektr. «zetknięcie się dwóch punktów obwodu elektrycznego o różnych potencjałach, powodujące przepływ bardzo silnego prądu i grożące uszkodzeniem układu elektrycznego» 3. jęz.… …   Słownik języka polskiego

  • całość — ż V, DCMs. całośćści; lm MD. całośćści 1. «wszystkie części, fragmenty, składniki, szczegóły wzięte razem, połączone ze sobą w samodzielną jednostkę; ogół, komplet, wszystko» Całość zbioru, kompozycji, dzieła, organizmu. Tworzyć zamkniętą całość …   Słownik języka polskiego

  • ciasny — ciaśniejszy 1. «zajmujący niewielką przestrzeń, nie pozostawiający wolnej przestrzeni, mało pojemny; nieobszerny, mały, wąski, obcisły» Ciasny kąt, pokój, Ciasne przejście. Ciasne buty, ubranie. ◊ pot. żart. Kochać kogoś jak psy dziada w ciasnej… …   Słownik języka polskiego

  • darń — ż V, DCMs. darni; lm M. darnie, D. darni 1. «gęsty, zwarty splot traw wraz z ziemią, stanowiący łąki i trwałe pastwiska; odkrojone płaty tego splotu używane jako umocnienie ziemne stoków, nasypów, mogił itp.; darnina» Okładać, osłaniać skarpy… …   Słownik języka polskiego

  • drzewostan — m IV, D. u, Ms. drzewostannie; lm M. y leśn. «zbiorowisko drzew rosnących w bliskim sąsiedztwie, różniące się od otoczenia warunkami siedliskowymi, składem i budową» Drzewostan iglasty, liściasty; czysty, mieszany; mateczny, nasienny, odroślowy;… …   Słownik języka polskiego

  • gąszcz — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y 1. «gęste skupienie roślin, zwłaszcza drzew lub krzewów; gęstwina» Gąszcz krzaków. Zwarty gąszcz leszczyny. Nieprzebyte gąszcze lasu. przen. «gęste skupienie, nagromadzenie, kłębowisko jakichś przedmiotów, zjawisk …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”