zwierzchnictwo

zwierzchnictwo
n III, Ms. \zwierzchnictwowie, blm
książk. «stanowisko, uprawnienia zwierzchnika; władza zwierzchnia, kierownictwo, zwierzchność»

Objąć, mieć zwierzchnictwo nad kimś.

Być, znajdować się pod czyimś zwierzchnictwem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zwierzchnictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. zwierzchnictwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawowanie władzy zwierzchniej, kierownictwo, zwierzchność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spór o zwierzchnictwo nad armią. Objąć, mieć zwierzchnictwo nad czymś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Руденко, Виктор Николаевич — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Руденко. Руденко, Виктор Николаевич …   Википедия

  • arcy- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «wskazujący na pierwszeństwo, zwierzchnictwo tego, co nazywa drugi człon złożenia, np. arcybiskup, arcykapłan, arcyksiążę» b) «podkreślający, wzmacniający znaczenie tego, co nazywa drugi człon złożenia,… …   Słownik języka polskiego

  • czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

  • komisarycznie — przysłów. od komisaryczny Ustanowić zwierzchnictwo komisarycznie. Mianować kogoś komisarycznie …   Słownik języka polskiego

  • koniuszy — m odm. jak przym.; lm M. koniuszyszowie, DB. koniuszyszych «w dawnej Polsce: początkowo zarządca stadnin książęcych lub królewskich, w czasach późniejszych dworski tytuł honorowy; obecnie w zarodowej hodowli koni pracownik sprawujący… …   Słownik języka polskiego

  • panowanie — n I 1. rzecz. od panować. 2. «najwyższa władza, zwłaszcza w państwie o ustroju monarchicznym, zwierzchnictwo, rządy; sprawowanie rządów w kraju; okres sprawowania rządów przez panującego» Samowładne, okrutne panowanie. Zdobyć, objąć panowanie.… …   Słownik języka polskiego

  • polski — polskiscy «właściwy Polsce i Polakom; narodowy dla Polaków» Państwo polskie. Orzeł, sztandar polski. Literatura, mowa polska. ∆ hist. Złoty polski «polska jednostka pieniężna w wiekach XV XIX równa 30 groszom» ∆ rel. Bracia polscy «grupa… …   Słownik języka polskiego

  • rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… …   Słownik języka polskiego

  • supremacja — ż I, DCMs. supremacjacji; lm D. supremacjacji (supremacjacyj) «zwierzchnictwo, panowanie; wyższość, przewaga, dominowanie nad kimś, nad czymś» Supremacja ekonomiczna, polityczna. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”