- chudzielec
- m II, DB. \chudzieleclca, W. \chudzieleclcze a. \chudzieleclcu; lm M. ci \chudzieleclcy, te \chudzieleclce, DB. \chudzieleclcówpot. «człowiek chudy, wychudzony, wynędzniały»
Słownik języka polskiego . 2013.
chudzielec
Look at other dictionaries:
chudzielec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, W. chudzieleclcu || chudzieleclcze; lm M. chudzieleclcy || chudzieleclce, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś bardzo chudy, mizerny, zabiedzony (często z odcieniem żartobliwym); chudzina, chudeusz : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chudzielec — Człowiek chudy, zwykle wysoki Eng. A skinny, usually tall person … Słownik Polskiego slangu
Кощей — У этого термина существуют и другие значения, см. Кащей Бессмертный (значения). Иван Билибин: Кощей Бессмертный … Википедия
chudeusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) pot. żart. «człowiek chudy, mizerny; chudzielec, chudziak» … Słownik języka polskiego
chudy — chudzi, chudszy 1. «mający mało ciała; bardzo szczupły» Chudy chłopak. Chuda szkapa. Chude ręce, nogi. Chudy jak patyk, jak tyka, jak wiór, jak szczapa. przen. a) «cienki, mizerny, lichy, niepokaźny» Chude kłosy. Chuda trawa … Słownik języka polskiego
mizerak — m III, DB. a, N. mizerakkiem; lm M. i pot. «wymizerowany, wątły człowiek (czasem: chude, słabe zwierzę); chuchro, chudzielec, mizerota; biedny, ubogi człowiek; biedak, nędzarz» Blady, wychudły mizerak. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
chudeusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || ów, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} żartobliwie o kimś (zwłaszcza o osobie młodej) chudym, wątłym; chudzina, chudzielec, chuderlak {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
