cienić

cienić
ndk VIa, \cienićnię, \cienićnisz, cień, \cienićił, \cienićniony
«dawać, rzucać cień; chronić, zasłaniać przed słońcem lub światłem; ocieniać»

Gałęzie drzew cieniły ogródek.

Kapelusz cienił jej twarz.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • cienienie — n I rzecz. od cienić, cienieć …   Słownik języka polskiego

  • cieniować — ndk IV, cieniowaćniuję, cieniowaćniujesz, cieniowaćniuj, cieniowaćował, cieniowaćowany 1. «w malarstwie, grafice i innych dziedzinach operujących barwami: uwydatniać, uplastyczniać szczegóły za pomocą mocniejszych barw, odcieni, cieni, różnej… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”