cyrkon

cyrkon
m IV, D. -u, Ms. \cyrkonnie, blm
1. chem. «(Zr) pierwiastek chemiczny należący do tytanowców, liczba atomowa 40, wysokotopliwy metal srebrzystobiały, bardzo twardy, używany do wyrobu specjalnych gatunków stali stopowych»
2. miner. «krzemian tego pierwiastka, minerał bezbarwny lub zabarwiony, przeważnie brunatno, żółto lub czerwono, składnik wielu skał magmowych i metamorficznych, częsty w piaskach i żwirach, stosowany do wyrobu materiałów ogniotrwałych; niektóre jego odmiany używane jako kamienie szlachetne»
‹niem. z ar.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • cyrkon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. cyrkonnie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pierwiastek chemiczny, metal srebrzystobiałej barwy, stosowany jako dodatek przy wytapianiu stali stopowych o wysokiej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cyrkonowy — przym. od cyrkon Piasek cyrkonowy …   Słownik języka polskiego

  • tytanowiec — m II, D. tytanowiecwca; lm M. tytanowiecwce, D. tytanowiecwców chem. tytanowce «pierwiastki chemiczne należące do czwartej grupy pobocznej układu okresowego pierwiastków: tytan, cyrkon, hafn metale trudno topliwe, o srebrzystym połysku,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”