czubić się

ndk VIa, \czubić siębię się, \czubić siębisz się, czub się, \czubić siębił się

1. «bić się, targać się nawzajem za czupryny; sprzeczać się, kłócić się»

Czubić się z bratem.

□ Kto się lubi, ten się czubi.

2. «o ptakach: targać się, wodzić się za czuby; dziobać się wzajemnie»

Czubiące się koguty.