czynel

m I, D. -a; lm M. -e, D. -i (-ów)

muz. czynele «perkusyjny instrument muzyczny o nie określonej wysokości brzmienia, używany w zespołach orkiestrowych, składający się z dwu okrągłych płyt (talerzy) z brązu; wydobywanie tonów polega na uderzaniu jednego talerza o drugi; niekiedy używa się tylko jednego talerza, uderzając w niego pałeczką od bębna; talerze, żele»

‹wł.›