Czynnie współpracować z jakąś organizacją.
Czynnie występować przeciw niesprawiedliwości.
Czynnie się czymś zająć.
Słownik języka polskiego . 2013.
czynnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., czynnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. czynny w zn. 1.: Czynnie odpoczywać.; w zn. 2.: Czynnie wpływać na bieg wydarzeń. Czynnie uczestniczyć w strajku. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czynnie — Znieważyć kogoś czynnie zob. znieważyć … Słownik frazeologiczny
znieważyć — kogoś czynnie «spoliczkować kogoś w obecności świadków»: (...) jeden oświadczył, że uważa go za szuję, a drugi czynnie znieważył, to znaczy spoliczkował. S. Milewski, Sprawy … Słownik frazeologiczny
znieważać — Znieważyć kogoś czynnie «spoliczkować kogoś w obecności świadków»: (...) jeden oświadczył, że uważa go za szuję, a drugi czynnie znieważył, to znaczy spoliczkował. S. Milewski, Sprawy … Słownik frazeologiczny
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
azotniak — m III, D. u, Ms. azotniakkiem, blm chem. «mineralny nawóz azotowy, zawierający średnio ok. 20% azotu i ok. 65% czynnie działającego wapnia; stosowany przed siewem» … Słownik języka polskiego
czyn — m IV, D. u, Ms. czynnie; lm M. y «postępek, uczynek; dzieło» Czyn chwalebny, piękny; czyn haniebny, karygodny. Sądzić ludzi z czynów. Rycerz sławny ze swych czynów. ∆ Czyn społeczny «praca dla dobra ogółu wykonywana honorowo, często w celu… … Słownik języka polskiego
miłosierdzie — n I, blm «współczucie okazywane komuś czynnie; zmiłowanie się nad kimś, litość» Miłosierdzie dla rannego. Mieć miłosierdzie nad kimś. Okazać komuś miłosierdzie. Prosić, błagać miłosierdzia a. o miłosierdzie. ∆ Siostra miłosierdzia «członkini… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
znieważyć — dk VIb, znieważyćżę, znieważyćżysz, znieważyćważ, znieważyćżył, znieważyćżony znieważać ndk I, znieważyćam, znieważyćasz, znieważyćają, znieważyćaj, znieważyćał, znieważyćany «ubliżyć komuś, zachować się względem kogoś w sposób obraźliwy; zelżyć… … Słownik języka polskiego
