- dekompletować
- ndk IV, \dekompletowaćtuję, \dekompletowaćtujesz, \dekompletowaćtuj, \dekompletowaćował, \dekompletowaćowany«usuwać jakieś części z całości, z kompletu, rozbijać jakąś całość, komplet»
Dekompletować księgozbiór, serię znaczków pocztowych.
Epidemia grypy dekompletowała załogę.
‹fr.›
Słownik języka polskiego . 2013.
См. также в других словарях:
dekompletować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dekompletowaćtuję, dekompletowaćtuje, dekompletowaćany {{/stl 8}}– zdekompletować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować brak jakiegoś elementu w zamkniętej całości, w komplecie : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdekompletować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dekompletować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
