- dekownik
- m III, DB. -a, N. \dekownikkiem; lm M. \dekownikicy, DB. -ówpot. «ten, kto się dekuje, uchyla od czegoś»
Słownik języka polskiego . 2013.
dekownik
Look at other dictionaries:
dekownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. dekownikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba uchylająca się od wypełniania obowiązków (zwykle w odniesieniu do obowiązków wojskowych) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Decker — Recorded as Deck, Decke, Decker, Deckert, Deckler, Deckmann, Deke, Dekke, Docker, Dechwerth, Deckwarth, Tecker (German), Dekker (Dutch), De Decker (Flemish), Dekownik and Dekeuninck (Polish and Slav), Deckers (German), Dehkkers (Dutch) and others … Surnames reference
