- delikacik
- m III, DB. -a, N. \delikacikkiem; lm M. -i, DB. -ówiron. żart. «człowiek wydelikacony, rozpieszczony lub wątły, słabowity; delikatniś»
Patrzcie, jaki to delikacik!
Słownik języka polskiego . 2013.
delikacik
Look at other dictionaries:
delikacik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} z lekceważeniem o człowieku delikatnym, niezdolnym do większego wysiłku lub unikającym go : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na wyprawę nie potrzebujemy delikacików. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
paniczyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. owie || i {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie o mężczyźnie wystrojonym, wymuskanym, przesadnie delikatnym, lekko, wygodnicko podchodzącym do życia; delikacik, elegancik, laluś, wygodniś, modniś, fircyk :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
